LACRAS

  Hai días nos que nin variña nin chistera atopo, quen ollara o cicel ou a pluma...

  Esperto e semella que me pasou por enriba da mente un tren de tempestades...

  Teño a impresión de que o maquinista era a nai Natureza, que farta do mal comportamento dinos que pasemos pola capela do convento a botar uns rezos...

  Que pecado cometemos, merliño.?

  Quizais vos mire coma chimpancés cos petos cheos de bombas de man dispostos a destruíla, nada estraño...

  Non vos viría mal uns días de exercicios espirituais para reflexionar sobre o por que da oscuridade na que vive a Alma da raza humana, rodeada continuamente de LACRAS...

  Celébrase hoxe o "día internacional do cancro de mama", unha máis que engadir á colección.

  Consideras unha utopía librarnos dela, Amigo merlo, nun futuro máis ou menos lonxano?

  Oxalá que se transforme en luz a oscuridade da  noite, que unha estrela fugaz veña a pór orde neste planeta de locos no que se  convertíu a Terra, un brumoso laberinto de tolos, que decía unha Amiga...

  Sódela raza intelixente e quizais consigades que esa enfermidade, que remata coa vida de tantas persoas, e queda tan gravada a quenes  lles toca vivila de cerca, desapareza...

  De momento, toca rezar e seguir investigando Amigo Xocas.

  Por moito que un queira hai días nos que non é capaz de abrir os ollos a Alma, só vé follas secas voando...

  Mesmo o canto do merlo escóitase triste nas Brañas...

  Que un raíño de esperanza, unha estrela fugaz, non falte na noite...!!

  O Paraíso existe 

                                                                   Xaquin Miguéns Ces