POR TODO E MÁIS

 Por esas sonrisas  que che  roubo,  cando curras para ganar o pan  e que  por nós non chova.

Por eses  momentos que che   hurto para estar contigo sen que  sone o teléfono  do médico de urxencias, que ten operacións a corazón aberto   e que me convirten nun daño colateral, que  despois ti tes que  frenar para que o último cablenon se deixe pelar. 

Por o home que cerrou bocas sen abrir a súa.

Por esa humildade que  non esconde a grandeza, senon que  a fai admirable.

Por todo eso e máis, mil  gracias!,  porque nunca  pensei que contigo todo fosen subidas sen inhalador e baixadas sen frenos, e que  existira un home que  conseguise facer que  día a día o queira moito máis e sen perder a miña  esencia .

E neste trueque da convivencia, facerche ver  eu a ti  a realidade  sangrante e ti a min enseñarme a soñar en grande .

   ~Figueira