MARUSÍA

 A carón da Ría

choraba unha nai

oteando o mar

polo fillo ido

parteu ó mencer

coa súa gamela

para faenar

con gran marusía

sí, mar embravecida

con vento do leste

máis él, era forte

a nada temía!

Procurando o rumbo

pola nosa Ría

buscando aquel banco

que xa coñecía

e pescou axiña

sardiñas a eito!

Naquela barquiña

repleta de peixe

puxo rumbo a terra

co seu gran “navío”

máis, a ola maldita

mandounos a pique

chegou a noticia

d´aquel gran naufraxio

i aquela naiciña

perdeu o sentido

todas as mañans

vestida e loito

ficaba esquecida

naquel malecón

escrutando a Ría

tentar ver o fillo

cando chegaría?

Pra ela, vivía!

Nunca máis falou

sobraban palabras

perder o seu fillo

na gran marusía!!!

 Miguel Alberto,2023

( Recitado polo autor no Día do Libro)