Co Ceo escachado,
perdín a esperanza,
que a rolos se bota
por fondos barrancos.
Que ventos me trae
o sangue alterado,
con sombras escuras
bordadas de loito.
Que noxo de tempo
que nos trae vida,
e no mesmo sentido
nos saca do medio.
E loito ca noite,
e,a mañan me cansa,
non teño resposta
a tanta tolemia.
Dibuxo no vento
corazóns malditos
que eu amei tanto
deixando, o meu ferido.
M. Dolores
Ríal, 2022
No hay comentarios:
Publicar un comentario