Cando a vida me invite a bailar,
nun mar de reviravoltas,
apreixareille forte a man
pra que non me deixe solta.
E ao me abranguer a cintura
no roce liviá das costas,
deixareime levar por ela
receo e vergoña fóra.
E, peito con peito, coa vida
danzarei coma unha tola,
entre arquexos e gargalladas
saíndo en tropel da gorxa.
Cando a vida me invite a bailar,
que me atope ben disposta.
Silvia Figueiras Dovalo
Laura Padín
No hay comentarios:
Publicar un comentario