Non chores muller polo xefe que che despideu,
polo puesto que perdeches,
polos anos que loitaches.
Chora por a uña que parteu
a copa de viño que rompeu
ou rímel que se correu.
Nesta vida todo o que
case che mata
te fai mais muller
e sempre , sempre
o camiño que che desvía
e para unha meta
mellor.
Non hai daño
que che cruja tanto
que che convirta
no mal que che fixeron.
Da as gracias
por como as zancadillas
che enseñaron
a caer de pe
e a ver sempre o sol
ainda que o agache
a nube máis tormentosa.
Non chores muller
por como doe
rite sempre
polo moito que te enseñou.
Mano Figueira
No hay comentarios:
Publicar un comentario