Dime que te queima o sòl, eu digo te fai hermosa.
Mazanciña mòi sombriza nunca fòi a mais sabrosa.
D´o queixo non che me queijo, qu´o queixo bèn che
me sabe; quèijome de quèn o vende, que non m´o deija de balde.
(cantos
populares)
D´o monte sale o qu´o monte queima.
Quèn mais mira, menos ve.
(ditos
populares)
...Y-eu non sei com ´atòpo, nin por onde,
queimores e amarguexos.
(Rosalía de
Castro)
Se vèñes aquí por verme, queridiño, Dios ch´o
pàgue.
Se veñes por outras cousas, rasgas zapatos en
balde.
Adios, rapaciña adios: eu para ti ja non era,
anque mais altos navios navègaban con menos vela.
Vamos à rae-l-o pan, ti levarás unha rosa, eu un
carabel na man.
(cantos
populares)
Os rapaces non son hòmes.
(ditos
pop.)
E à reboladas eu guindaba froita, mentras ti
regalabasm´un cantar.
Eu qu´ende mal m´arredei d´eses mares e ribeiras,
d´eses soutos e pradeiras, en qu´alegre rebuldei.
Rebuldar:retozar. (F. Añon)
Caravèl que me recèndes, pensaba de te comprar e
sospècho que me véndes.
(canto
pop.)
Cada un raña onde lle pròi.
Malia ò rato que non sabe senon d´un burato.
A conta dos meus compadres, rebanadas òs
afillados.
D´a rapa à rebola veña o demo è escolla.
(ditos populares)
Jesús
Guimarey Mascaró, 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario