lunes, 20 de septiembre de 2021

CAMIÑOS

 

  Camiños pechados

na miña soedade,

agora non levan

a ningun lugar.

 

Camiños que antes

vestian mocedade,

hoxe dormen no fondo

do meu latexar.

 

Loito co tempo

que me deixa atrás,

e tento agarralo

e volta a escapar.

 

O reloxo sen agullas

non quere deter,

o paso da vida

que me veu nacer.

 

Dentro do peito

tamen levo un mar

que bate na gorxa

e non deixa chorar.

  M. Dolores Ríal,2021

 

 

 

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario