Van xuntos
da man,
deixadeos andar!!
levan tempos doentes,
cheos de soedade.
Van xuntos da man,
anque anos atrás
deixaron no camiño
a sua mocedade.
él case non ve,
ela coxea máis,
e velos! ahí veñen!,
deixalos pasar!
Que gloria da velos!
Velliños da man,
fincados nun pao,
pasiños que dan.
M. Dolores
Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario