REFRÁNS E DITOS POPULARES (recopilados dos séculos XVIII e XIX) (47)

 

Miña nai tèn unto vèllo d´o porco qu´ha de matar e berzas tamèn na hòrta d´as coles qu´ha de plantar.

Ti erelo meu enredo, por mor de ti n´oyo misa, nin sirvo a Deus como debo.

Fòra casei: adios pòrta, pòrtiña d´o meu quinteiro, auga d´o meu saladiño, sombra d´o meu laranjeiro.

                               (cantos populares)

 

O que porfeita cria, hacha de còte alegría.

S´unha pòrta se cèrra, cèn s´abren.

                                 (ditos populares)

 

Nòs, con este bèn de Dios, vivimos anos à cèntos, criamos fillos à pòte, sans cmo bujos e cedros.  

                                 (J. M. Pintos)

 

O pouco que  Dios me dou cabe n´unha man cerrada.

O pòuco, con Dios è mòito, o mòito, sin Dios, è nada.

                                 (canto popular)

 

N´as mans erguido de nai feiticeira con brando surrir. ¡càl te poupea, càl doce t´arrula con canto de rula C´os ollos en ti!  Surrir: menear.

                                ( J. A. Saco y Arce )

      Jesús Guimarey Mascaró,2021