FELIZ DÍA DE GALICIA

  Pediame o corpo pousar o martelo e o cicel por un tempo, non pensei que sería tan pouco.

   Temos Alma, e hai días nos que é obriga gravar unhas verbas, ben sexa coa buxarda ou coa pluma, para  que o canto do merlo as espalle o vento máis alá das Brañas, se é posible.

  Saíu voando onte pola tarde o merliño. Irá ata a Capital, pensei, a ollar os fogos do Apóstolo, arcos da vella iluminado a noite de efémera poesía, debuxada no ceo con lápices de mil cores, unha das súas debilidades.

  Trabuqueime, nada novo, é un páxaro con pingas ao que lle chove a miúdo, nunca sabes.

  Colleu camiño do "Paraíso" e pasou parte da noite revoando pola enseada de Rianxo ata acabar lendo axeonllado o anaquiño do libro "Sempre en Galiza" gravado no recuncho que Castelao ten adicado no "Paseo dos Artistas" mentres no ceo, coa lúa ensoñadora debalada e presidindo, imaxinaba os fogos artificiais que lle daban a benvida a un día grande para tod@s cántos amamos a nosa  querida Terra.

  Frac negro e gravata amarela impolutos, non podía ser doutro xeito, para conmemorar a posta en valor da língua e cultura galega, nosa idiosincrasia, un xeito diferente de interpretar a vida...

  Un sentimento que agora mesmo sae da pluma dun merlo ou da Alma dun picapedreiro, que máis dá, ámbolos dous teñen pingueiras...

  Non lles importa, só buscan cunhas poucas palabras pór o seu pequeno gran de area na loita para que xamais se perda ese arrecendo a Nación.

  Pode que sexa un soño cánto fala este loco, ou quizais un desvarío por culpa da calor da noite, estarán pensando aquel@s que non senten o seu pobo cómo elemento diferenciador duns valores gravados a lume na  Alma.

  Mesmo así, FELIZ DÍA DE GALICIA...!!

 

  O Paraíso existe 

                                                              Xaquin Miguéns Ces