Mimosa que na fraga ergues
o teu corpo ventureiro,
cara o ceo, alongado,
de loiras doas cuberto.
Mentres todo ás túas costas
loce sombrizo e tristeiro,
como o volcán erupciona
magma de lume intenso,
ti estouras en color,
en envolvedor recendo.
Mimosa que na nacenza
antollas berce sinxelo
é a túa galanura
un milagre do inverno.
Silvia Figueiras Dovalo
No hay comentarios:
Publicar un comentario