Amence nun dos meus templos de meditación favoritos, chuvisca na praia da Torre...
Non fumega a cheminea, segue a pomba no cumio dela...
As lousas do paseo están cheas de follas, da praia non digo nada...
O frío corta os peteiros, continúan os petos valeiros...
Atópome un pouco azorado, é Aninovo. Lúa, uvas, cava, fogos artificiais...Para que serve o brinde na Noitevella diante da ensoñadora, merliño.?
Todo é conto, Xaquín, dime revoando sobre unha farola. Mira cara adentro se desexas que haxa cambios.
Esperto, abro a ventá, ollo o Val...
Foise a lúa, baixa o Ulla rebuldeiro, repartindo bicos polas Brañas, escintila o sol por enriba do graneiro...
Na horta, un arco da vella sobre o cheo limoeiro dame a posibilidade de seguir soñando que cambiar o mundo é de xustiza, como decía o fraco fidalgo da Mancha.
Ambrosía para a Alma, canta o merliño dende unha póla da espida maceira.
Pensas, querid@ Amig@, que uns días medio desaparecido das redes, e o cava da Noitevella, deixáronme un pouco tocado da ala...
Acaso o merlo que tod@s levamos dentro non necesita de cando en vez un descanso...?
Que mellor data para reaparecer o merliño, e manter unha charla conmigo, que a mañá de Aninovo...?
Abro a fiestra da Alma, escoito seu trino...
Parabéns @s Manuel@s, é o canto que espalla...
E MOI FELIZ 2024...!!
O Paraíso existe
Xaquin Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario