No branco Caurel
ó pé das estrelas
topei o amor
d´unha gran muller
alí acurrucada
ó sol da mañan
ficaba a mociña
agardando por quén?
Quizais nun galán
prometendo voltar
mais os dias pasaron
non volveu ó fogar
absorta nos seus pensamentos
n´aquelas promesas
que tanto feriron
o seu corazón
n´aquel longo inverno
de neve e saraiba
de noites escuras
e menceres xeados
a rapaza espida
no seu corazón
pois roupa vestía
valeira d´amor!
entablei conversa
coa dulce beleza
de voz melodiosa
na procura d´amor
e...ahí seguimos
nas tardes d´inverno
collidos da man
“enchidos” d´amor.
Miguel Alberto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario