Non podo mercar as razas
que esvaran entre os carballos,
nin a aura que arreguiza
a herbeira no seu paso.
Non podo mercar o abrente,
o firmamento estrelado,
os montesíos recendos,
nin das ondas o bruazo.
Non podo mercar o riso,
do peito o desabafo,
nin de tempo un segundo,
nin de vida un anaco.
Se o que vale non ten prezo,
¿pra qué precisar os cartos?
Silvia Figueiras Dovalo
No hay comentarios:
Publicar un comentario