Madrugo para ollar o abrente, nunca hai dous iguais,
nen siquera semellantes...
Mantén o merlo un pulso diario co galo do veciño,
presumido donde os haxa, por ver quen bota a primeira,
e mellor, cantarela...
Un trino e un quiquiriquí enfrentados nunha pelexa
coas alas abertas, sorrío...
Non lle fai tanta graza ao resto da aldea, ten unhas
pingas, din aquel@s que xamáis viron o lume ardente
colorear de madrugada o ceo das Brañas mentres soa
unha melodía de ensoño.
Non se fixo a mel para o fuciño do porco, Xocas.
Nen os arcos da vella, merliño, para quen non soña...
Son chuches as verbas que saen de dentro ollando
como o sol esperta...
Ou berros de auxilio de Almas perdidas ardendo no
lume dalgún inferno.
Quizais ese que agora asoma por enriba do Xesteiras
mentres no Val se escoita "SOÑA"...
Ao tempo, no graneiro, o merliño canta :
Non son amenceres, Xaquín...
Son cóxegas...!!
O Paraíso existe
Xaquin Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario