De un mirar para
outro lado,
pasou a longa
primavera,
quedou nun suspiro
lonxano
e recendo a
caraveles.
Fun prendendo de
recordos
as paredes do meu
lar,
cando os anos van
chegando
dispostos para
pasar.
E cambio penas por
dores,
ledicias por
melancolía,
e deixo que veña a
noite
e deixo marchar o
día.
M. Dolores Ríal, 2023
No hay comentarios:
Publicar un comentario