A CORDURA DA FELICIDADE

 

  Pideume o merlo unha larpeirada cando ollou a fotografía, latexáballe o corpo...

  Deberá conformarse cun anaco de pan de Carballo, de trigo e centeo con uvas pasas e noces, se vou a Padrón ao mercadiño...

  Ou esperar a que as pipas do xirasol maduren, e semella que aínda non lle caeron tódolos dentes de leite...

  A Natureza ten un ritmo que todos debemos respetar, o merliño o primeiro...

  A música da Natureza faime cóxegas na pel da Alma. Falar de algo tan sinxelo, e complexo a un tempo, como é o florecer dun fermoso xirasol, provócame unha emoción especial nos sentidos...

  Seguramente algúns estarán pensando que teño a cabeza chea de páxaros, levarlles a contraria, Amigo merlo, non paga a pena. 

  Xaquín, tod@s nacemos cunha pinga de tolemia, que aburrida sería a vida sen ela. 

  Merliño, a miúdo escoito cantar que a locura é A CORDURA DA FELICIDADE, que de nada valen os ollos se a Alma non quere ver o que a nai Natureza nos pon diante.

  Amigo Xocas, só quero puntualizar que @s loc@s de atar con camisa de forza temos unha Alma inmensa, cada quen pense o que queira.

  Traxe, gravata...larpeirada...!!

  

  O Paraíso existe 

                                                                   Xaquin Miguéns Ces