CHOVÍA

 CHOVÍA 

  Hai atardeceres que son presaxio...? Fronte á catedral de Santiago, nen o canto do merlo oía...

  Xa na aldea, pola noite coa calor, conciliar o soño foi un tormento, cando de súpeto un sorriso acudiu a meu encontro, a auga tan desexada fixo acto de presenza...

  Nada comparable co cheiro a mollado, da herba recén cortada na horta, e dos soños...

  A chuvia, un segredo a berros que fai da Nosa Terra un paraíso que namora, unha larpeirada...

  A razón pola que din que Galicia é un verxel,

un romántico poema...

  Un anaquiño de ceo, tamén para os ateos...

  Morriña para Almas lonxanas, saudade...

  Arte, din en Compostela.

  Mesmo non cante o merlo na Ferradura, hai atardeceres que son presaxio...?

  Espertei de noite...

  CHOVÍA...!!

 

  O Paraíso existe 

Xaquín Miguéns Ces