RETORNO

Hoxe quero retornar

coma o pródigo, sen nada.

Carrexando por bagaxe

chagas novas, veas cansas.

Soterrando arelas fun.

Recordos, presenzas, caras;

ocos para sempre baleiros

por máis que o tempo anda.

Hoxe quero retornar

máis que nunca, máis que nada,

pois só no teu bicar acho

ese celme que me farta.

És abraiante feitizo,

nidia auga, acesa chama,

albor que as tebras non vencen

a postremeira esperanza.

Hoxe quero retornar

porque de estrela ando falta,

e procuro ese arrimo

de nai que en vela agarda.

E acubillada por fin,

xa no teu colo exhausta,

polos teus doces apreixos

saberéi que estou na casa.

          Silvia Figueiras Dovalo