A MARUXA

 - Ay, Maruxiña, tela quente  ou tela fría?

* A ti nunca che deron un sopapo así, a cañón, non Mauro?

- Muller, non te me poñas así, que era para meterme contijo.

* E por qué non te metes cos da taberna que che están máis afeitos?

- Porque ningún che ten uns ollazos coma os teus , ruliña. 

* O que eu che dija , ti andas chamando por elas e valas topar todas dun juantazo !

- Estás hoxe aljo violenta.

* Máis ben , violentada.

- Eu non che son home de jerra Maruxa, sonche do amor.

* O que me faltaba por oír hoxe , a burrada padre , ti non es o que vai casar  para o mes ca Antonia a bicha?

- Son, pero eso non ten que ver con ter contijo unha amistade cariñosa.

* Mira barrabás, lárjate antes de que te presentes á boda cun  ollo de vidrio templado!

- Elojo, asmo arrincar ti con esas mansiñas tan delicadas ?

* Non home non, voucho sacar ca punta do parajuas se non te me apartas agora mismo!

- Nunca pensei que foses tan peleona muller, de sabelo ijual para o mes ti eras a escolli-da para salir da iglesia coma a miña dona.

* Ijual si sijes por ese camiño salo contijo pero fasendo sombra á túa caixa de pino , para que non derritas coa calor do agosto.

- Deixareite sejir o teu camiño  lojo, que muller tan quente non vou ser quen de enfriar.

Nestas que se escoitou un aullido de animal ferido tan esaxerado que fixo sair ós da ta-berna a averijuar que tal cousa pasara na calle e víronche pasar á Maruxa , a filla da sevi-llana , máis tesa cun jarabullo , e detrás , sentado no chan  , estábache Mauro , o fillo maior de Raúl o percebe sacando un pe ensangrentado do zapato furado pola punta do parajuas da enfurecida moza, que lle deixaría unha cicatriz e faría que á boda se presen-tase axudado por un bastón, mentras Maruxa sonreía tranquila desde un dos bancos da iglesia.

Mano Figueira