"Cando chove e quenta o sol,
anda o demo por Ferrol,
cunha cesta de alfinetes..."
Así deciamos de pequerrechos en días nos que o sol pelexaba por facerse un oco entre nubes de tormenta.
A mesma coa que me esperto hoxe, non de chuvia e vento, senón na mente pola preocupación do que acontece en Ucrania...
Coma moit@s de vos, supoño, as persoas somos un globo de emocións rodeadas de alfinetes.
Coidado co globo sonda que agora voa, Xaquín.
Cres, merliño, que o é a posibilidade dunha guerra nuclear...?
Non quixera ser páxaro de mal agoiro, pero todo indica, querido Xocas, que é algo moi real esa posibilidade. Co lume da tolemia que o alimenta, o seu voo semella encamiñarse cara a III Guerra Mundial, e de voos coñezo algo, recorda...
Espero que impere a cordura e o voo dese globo e os alfinetes, que non casan nada ben, sigan rumbos diferentes e non explote, por ben da humanidade...
Meu desexo, a pesares das verbas de desalento de hoxe, da raza humana xa espero ben pouco, é que mañá de novo poidas cruzar a ponte do Paraíso...
Coas alas de soñador que sempre levas ás costas seguro que atoparás un solpor diante do que sorrir e pensar nun mundo mellor, en paz e máis xusto.
Grazas Amigo merlo polo teu desexo. Con escoitar mañá teu trino dareime por satisfeito, será sinal de que todo está no seu sitio, tamén o globo.
Coa que está caendo, querid@s Amig@s, de momento xa é bastante. Sigan os alfinetes gardados na cesta, e non vote man deles o demo en Ferrol, nin en Ucrania...
Oxalá, a pesar das nubes de tormenta que ameazan seu ceo, este solpor do Paraíso sexa presaxio de que o globo sonda desa guerra que podería rematar coa vida do Planeta, teña axiña un feliz aterraxe...
Un amaraxe na máis fermosa das Rías, tamén valería...
Por desexar...!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario