Plantei unha cereixeira,
sen moito pensar no mañan,
xa me vin comer cereixas
mentres fregaba nas mans.
Eu non pensei que os paxaros,
fosen texendo o seu plan,
cos seus cantos de ledicia
ian metóndelle ó gran.
Non se pode aventurar
o que vai acontecer
despois de tan longa noite
sempre chega o amencer.
Regarei a cereixeira
pra que volte a florecer
traerá novas esperanzas
e algunha cereixa a comer.
M. Dolores Ríal,2022
No hay comentarios:
Publicar un comentario