Espertei no longo inverno
entre brétemas molladas
tan preto da túa ausencia
tan preto da túa ollada
primaveiras encerradas
percorrendo a túa pel
preñadas de mil colleitas
do solpor ata o mencer
mentres vixias a lua
porque o xato vai nacer
como nace a vida en pranto
e en pranto a de morrer.
M. Dolores
Ríal,2022
No hay comentarios:
Publicar un comentario