A túa
mirada fica no Sar,
a túa sombra déitase na lua,
ergueita cara ó Ceo
con mil poemas
que a miña gorxa deixan muda.
Rosalía noite e día,
chora e canta na beira do río,
deixan a sua letra na pedra gravada,
aos corazóns que queren escoitala.
Muden en pedra o seu sentimento,
pra quedar pra sempre ó noso carón,
pra que nunca se esquenza
que o noso pobo ten unha estrela
que alumea Padrón.
M.
Dolores Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario