REFRÁNS E DITOS POPULARES (recopilados dos séculos XVIII e XIX) (51)

 

Aló n´a beira d´o rio oyeu´outro forte atrujo e dimpois un asubío, era Albèrte dó Cárujo qu´anda de noìte ó recio.

                                 (F. Añon)

Unha mazan bermelliña picada d´un reiseñor, qu´en a picou que a roya, que lle levou o millor.

                                  ( cant. Popular)

Quen vive de recordos, vive entre mortos.

Non se sabe de quèn  è a rècua hasta que mòrre o arrieiro.

Vale mais ser arrieiro d´unha besta que criado d´unha rècua.

                                   (ditos populares)

N´a misa estando un domingo, miràcheme pra min e riche, así à Dios ti parezas o qu´à min me pareciche.

Fun ò Riveiro por viño e emborrachoum´unha nena. Non quèro mais d´o Riveiro, qu´inda me dòi a cabeza.

                                   (cantos populares)

A nòite de san Andres, crara como unha de vran, c´un bo rebolo  ná man e a chupa d´o rivès, eu iba a paso de can.

                                   (F. Añon)

O meu refaijiño nòvo lèvam´o rodo acabado. As malas lenguas d´o mundo ja lle tèn outro botado.  -Rodo: ribete encarnado con que las labradoras suelen reforzar  sus refajos-.

Sèmpre m´andas preguntando de que romaria veño. Veño de Santa Lilaila de Santa Lilaila chego.

Anque che´stou moreniña èche d´o polvo d´a eira: Verásme para Domingo, coma a ròsa n´a ròséira.

                                     (cantos populares)

     Jesús Guimarey Mascaró,2021