Aló n´a beira d´o rio oyeu´outro forte atrujo e
dimpois un asubío, era Albèrte dó Cárujo qu´anda de noìte ó recio.
(F. Añon)
Unha mazan bermelliña picada d´un reiseñor, qu´en
a picou que a roya, que lle levou o millor.
( cant.
Popular)
Quen vive de recordos, vive entre mortos.
Non se sabe de quèn è a rècua hasta que mòrre o arrieiro.
Vale mais ser arrieiro d´unha besta que criado
d´unha rècua.
(ditos
populares)
N´a misa estando un domingo, miràcheme pra min e
riche, así à Dios ti parezas o qu´à min me pareciche.
Fun ò Riveiro por viño e emborrachoum´unha nena.
Non quèro mais d´o Riveiro, qu´inda me dòi a cabeza.
(cantos
populares)
A nòite de san Andres, crara como unha de vran,
c´un bo rebolo ná man e a chupa d´o
rivès, eu iba a paso de can.
(F. Añon)
O meu refaijiño nòvo lèvam´o rodo acabado. As
malas lenguas d´o mundo ja lle tèn outro botado. -Rodo: ribete encarnado con que las
labradoras suelen reforzar sus refajos-.
Sèmpre m´andas preguntando de que romaria veño.
Veño de Santa Lilaila de Santa Lilaila chego.
Anque che´stou moreniña èche d´o polvo d´a eira:
Verásme para Domingo, coma a ròsa n´a ròséira.
(cantos
populares)
Jesús
Guimarey Mascaró,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario