Na beira do río
sentada nas pedras,
semella que a auga
se rie das penas,
e cantan os paxaros e voan insectos co
son que acompaña cada movemento.
Viaxando seguido no seu rumbo certo,
deixa verde o monte onde o
bica preto
saltando entre as pedras
volvín á nenez,
nos brazos do pai
que me veu nacer.
Sentin a presenza
onde anduven con él,
nas arbres, no río,
en todo o meu ser.
M. Dolores
Ríal, 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario