Os anos
mataron o sono
que ceibe voaba sen ás
deixando a noite valeira
e cheiña de soedade
pechar os ollos no día
e ver tan só escuridade
amoríos escachados
no Ceo de inmensidade
atórdame a tua ausencia
e non te podo acadar
pois o sono non me deixa
¡e, non podo espertar!.
M. Dolores
Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario