Estampado
de amarelo
quedou a veiga é o prado
engaiolándose o sol
nos primeiriños de Marzo
ven de sacudilo inverno
coas bagoas espalladas
en longos carreiros de auga
pola ladeira baixando
faise a tristura do Ceo
e rise o mar tocado nel
xa perdeu o tempo o día
e deíxouse estar con él
bicos dá o sol no mar
cando está prendendo a noite
saca as galas máis fermosas
pedíndome que as escoite
chegan as flores sorrindo
subindo pola ladeira
dándolle a benvida ó día
debuxando a súa bandeira
mézclase o día coa noite
coa calma da marea
vai subindo e vai baixando
acariñando na area
as estrelas insumisas
van retrasando a chegada
para deixar deitalo sol
na súa cama dourada.
M. Dolores
Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario