SORRISO

Sempre atoparás un motivo...

Dicía Chaplin que un día sen sorrir era un día perdido...

Adicámoslle ao SORRISO o primeiro venres de outubro de cada ano. Mágoa se temos que celebralo...

É doado de entender así por que as persoas que van pola vida sorrindo semellan ir desentonando co careto de medio mundo...

Soen escoitar, enriba, que teñen unhas pingueiras...Canto mellor nos iría se fósemos pola vida sorrindo de orella a orella...

Non escoitaredes o merliño por uns días, non quere dicir que non cante, farao por outros lares...

Non sexades mal pensados, que vos coñezo. Non se vai de picos pardos, jajajaja...Necesita relaxar os miolos, e disque nada mellor para elo que a "terra dos patricios", cos pasteis de Belém e o bacallhao...

É un larpeiro.

Espero voltar axiña, Xaquín. Sempre atoparás un motivo para sorrir, mesmo non me escoites cantar de mañá cedo nas Brañas...

Espertarás co toc, toc do Amigo picapaus, a fraga nunca defrauda a quien saiba escoitala.

O de hoxe para min é deixarme acariñar por un lixeiro nordés que acompaña a viaxe do Ulla camiño de Cortegada...

Xamais deixes de sorrir, escoito no abrente encantado das Brañas...

É o merlo ou a lúa quen canta...?

 

O Paraíso existe 

 Xaquin Miguéns Ces