Onde vai que amenceu co ceo do Val cuberto de brétema, tamén o meu...
Pasei a noite entre tenebras, preocupado polo meu Amigo, nen ganas teño de coller a pluma e garabatear unhas verbas...
Unha chuvia miudiña, que diría a gran Rosalía, é un día máis a dona das Brañas...
Que lle den, digo eu, un vulgar picapedreiro farto de inverno...
Ollo valeira a cruz da graneira, ninguén se espoldrexe no niño, e mira que é tarde...
A Alma está triste, non escoita por ningures o trino do merlo, mágoa...
Ou atopou unha boa "silveira" pola beira da Ría e segue de festa, ou "foi jorda"...
Quédame elexir entre as bágoas e pasar o día co pano na man, ou abrir o cartafol e botar man da paleta das cores, dos pinceis, e deixar que a imaxinación voe...
A ELECCIÓN é sinxela...
Que choren os ceos ata que farten, e o
verán e o merlo, cando queiran, que volten...!!
O Paraíso existe
Xaquin Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario