NON SEI POR QUÉ

Dóenme eses cativos 

aos que non aleitei, 

que deitan pingas de fel 

nunhas meniñas tristeiras, 

esos das tripas baleiras, 

dos nús e mancados pés. 

Dóenme os malpocados

a quen abxectos tiraron 

a albura e o amencer. 

Dóenme e non sei por qué. 

 

Dóenme eses velliños 

aos que non apreixei, 

que non achan en ninguén

 morno e franco aloumiño, 

palabra nin acubillo, 

peito no que esmorecer. 

Dóenme os malferidos 

da vida e o fado esquivo, 

os que agonían de pé. 

Dóenme e non sei por qué. 

 

Se non sei nin de quen son 

¡por qué han de me doer! 

 

Silvia Figueiras