Hoxe é o día...
Despreguízome ollando dende o balcón cómo o Val vai retomando a vida...
A mañá é levadeira, chegou a primavera, xa non voa baixo o graxo co frío nas Brañas...
Espoldréxase o presumido galo vermello para botar unha cantarela e pór en revolución o galiñeiro..
Tamén coa mala idea de espertar a aldea que no ten en gran estima, téñenlla ben gardada...
De momento só se escoita o son do silencio, ese son singular, capaz de explicar aquelo que as verbas non son quen de facer ver...
A música dos abrentes...
Os poemas musicados do arco da vella dos solpores...
A banda sonora da vida que cada día se escribe no pentagrama do tiovivo...
Os latexos da Alma, esa poderosa voz interior de berros de auxilio que cada mañá gritan que a subida ao carrusel é unha nova chamada a bailar ao ritmo da esperanza e da rebeldía...
Merliño, hoxe é o día marcado en verde no meu calendario para tirar por primeira vez cada ano a toalla na area da praia, día da Ascensión, quente o sol ou non...
O sol sobre o pico Sacro, co Meda por testigo, comeza a colorear de amarelo o ceo do Val do Ullán...
Baixo o son do silencio que todo o abrangue, larpeiro, levanto a copa brindando con LICOR VERDE ESPERANZA por un acariñador verán.
Que caladiño que o tiñas, Xaquín...
Que os deuses che escoiten...!!
O Paraíso existe
Xaquin Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario