Costureiriña fermosa
tí, que tés fio e agulla
remenda o meu corazón
que está ferido de morte
non te esquezas o dedal
para zurzir esta dor
d´este pobre namorado
por perder o seu amor
costureira rianxeira
eu quixera o teu bordado
agulla e fío de plata
no meu corazón dolido
ti remenda, cose e borda
o corazón malferido
non deixes que me abandone
eu quero seguir con vida
son as tristuras da vida
de amor é desamor
aquela que onte te amaba
hoxe...hoxe alónxase de ti
e logo de ter cosido
coas tuas mans feiticeiras
graciñas gran costureira
o meu corazón respira!
Miguel Alberto, 2023
No hay comentarios:
Publicar un comentario