A mañá moi fría, febreiro non perdoa...
Pero amence a aldea neste luns de zapateiros co merlo no limoeiro espallando seu canto...
De lúa de mel a LÚA DE FAME...
Nen merliña nen xílgara diante dun bocado de pan de trigo e centeo con uvas pasas e noces, sei ben de que pé coxea o condenado larpeiro...
Esfameado, saíu do niño tan pronto ollou a preada...
Ata deus descansou o domingo, carallo...
Todo volta á normalidade, non era sen tempo...
Sorrí a lúa de neve desaparecendo...!!
O Paraíso existe
Xaquín Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario