AS MIRADAS
Madrugo coma case sempre...
Logo de dúas semanas, o sol falta por primeira vez á cita neste luns de zapateiros.
Cacheo na lacena dos recordos e atopo un comentario co que darlle cor, e que decía tal que así: "Ninguén me tocou como ti me miras".
Nunha póla da vella maceira no lugar da cruz do hórreo, non sei se para decirme que hai que podala, está o Amigo merlo...
Aproveito para preguntarlle se cre que ollar é un xeito de falar, unha língua...
Preguiceiro chíscame un ollo, sorríndo, sen abrir o peteiro. Seu canto tamén semella unha linguaxe de signos, pode que lle afectara o frío da noite...
Por fin vota unha cantarela, atragantariase se podendo cantar no fixera.
O falar, Xaquín, non ten un idioma prefixado, e ollar pode ser unha língua que percorra a pel dunha persoa facéndolle cóxegas sen sequera pousarse enriba dela...
É un idioma tan universal que din que unha mirada vale por mil verbas...
Cántas veces revoan os ollos dos páxaros, merl@s e xílgar@s, e falan sen necesidade de abrir o peteiro...
AS MIRADAS, Xaquín, son gotas de rocío que mollan...
Esbalan polas meixelas do corazón bicándonos os beizos e inundándonos de desexo...
Son cartuchos que esperan a chegada das abellas na primavera...
Fogo que nos percorre o corpo derreténdonos coma manteiga...
Son música no cerebro e lume nas entrañas...
Cóxegas na Alma, Xocas...!!
O Paraíso existe
Xaquín Miguéns Ces
No hay comentarios:
Publicar un comentario