Cando che escoitaba tararear
esas cantigas da abuela
con esa voz túa,
tan especial
marchaban as nubes todas
viña o sol a brillar
e toda a miña atención
xiraba ó teu son.
Cando che escoito tararear
madre,
volvo a renacer
desátanseme os nudos
do peito
desaparece a oscuridade
e sensible a túa voz
volvo a vibrar
sen medos
nin fantasmas.
Neses momentos
é para min un
remanso de paz.
Mano Figueira
No hay comentarios:
Publicar un comentario