CEIBE

 Nacín ceibe cal gaivota

que plana a barlovento,

coma a auga na fonte,

coma no monte o breixo.

A liberdade aleitáronme

uns mornos e fonxes peitos

e medrei sen atadallos

coma as pólas do ameneiro.

No colo da maina brisa

as miñas ás esparexo,

lonxe de plúmbeas xaulas

e cadeados de ferro.

Non quero que me apouquen

sentenzas de fatos beizos,

nin que o meu voar abatan

os avesos sentimentos.

A regalía meirande

é a liberdade que ostento;

con ela ergueita avanto

e endexamáis me arredo.

E, se un día precisara,

este sangue do que alento

que entón da vida me priven

sen ela a vida non quero.

Silvia Figueiras

                                                                     Laura Padín