NON ESPERADO

                                    

                                       Un día, sen máis, chegaches,

dun xeito non esperado;

e nun arrouto, a cegas,

franqueeiche porta e brazos.

 

Alongado o receo

e os prexuízos baratos,

acubilleite sen medo

no meu peito desgairado.

 

E fuches a regalía,

o meirande agasallo;

desabafo, alento, dita,

relouco de namorado.

 

Un día sen máis fuxiches

dun xeito non esperado,

e o baleiro mesto e crú 

aniñou no meu costado.

 

Porque afóutame a loucura

e non me mingua o fracaso.

Voaréi tra-lo teu ronsel,

acotío, sen descanso.

 

Nada importa o desvelo

a escaseza, o cansazo...

buscareite onde sexa

nos recunchos máis illados.

 

Ai, musa que vas e vés

dun xeito non esperado:

Nin tes dono nin acatas.

Eres ceibe cal paxaro.

                                    

                         Silvia Figueiras Dovalo

                                

                                                                      Laura Padín