Detrás dos cristales
da miña ventana
van pasando os dias
van pasando os anos.
E ainda semella
ver herba no prado
cantigas na eira
é as vacas ó carro.
Detrás dos cristales
nunca pasa nada,
enchen as luas
e baixan as augas.
Pasa a tormenta
e amence a calma,
dende un recuncho
da nosa palabra.
Pasarian vinte
ou case trinta anos
e a vida segue
detrás dos cristales
   Dolores
Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario