Sen berros
nin choros
fuxias de min,
e a luz dos meus ollos
corria tras de ti
e nos amenceres
noutrora dorados
fican os praceres
escuros e apagados.
Petas pola noite
buscando o camiño
que te leve lonxe
do noso destino...
E non teño
chave
pa tirala ó mar,
nin cadeas levo
pa poderte atar.
M. Dolores
Ríal,2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario